Katrín vísar í hreint stórkostlegt lag á heimasíðunni sinni. Ég kommentaði hjá henni söguna um mína lífsreynslu af þessu sama lagi.

Ég var nefnilega staddur á Laugarvatni í fyllerísferð með stórliðinu FC-Diðrik. Þrátt fyrir að strákarnir í FC-Diðrik séu besta fólk, þá eiga margir þeirra það sameiginlegt að hafa (að mínu mati) alveg hreint hroðalegan tónlistarsmekk. Formaður félagsins var til að mynda formaður aðdaáendaklúbbs Sálarinnar OG Herberts Guðmundssonar.

Allavegana, þá var ég þarna á Laugarvatni og einhver liðsmaður var eitthvað að dj-ast á einhverjum skemmtistað í borginni. Hann var með disk með "öllu því heitasta" og á meðal laganna var þetta flautulag, sem heitir víst "Blow my whistle bitch". Þetta lag er alveg hreint með ólíkindum leiðinlegt. Ég hugsaði nokkuð um þetta og ég gat bara ekki fundið neitt annað lag, sem mér finnst meira pirrandi. Strax þetta kvöld á Laugarvatni lét ég óánægju mína í ljós en það þýddi lítið því liðsmenn Diðriks voru komnir í stuð og því var þetta lag spilað nær stanslaust allt kvöldið.

Eftir þetta ferðalag fæ ég alltaf hroðalegt "flashback" í hvert skipti, sem ég heyri í dómaraflautu.

Úff, þetta er svo leiðinlegt lag að ég verð bara að bjóða uppá eitthvað annað lag, svo ég sé ekki búinn að eyðileggja föstudagskvöld fyrir fólki. Lagið, sem ég ætla að bjóða uppá er einmitt af KNJ listanum, sem þessir menn 1, 2 bjuggu til í síðasta partí: Nas - New York State of Mind. By the way, Nas er stórmerkilegt dæmi um frábæran tónlistarmann, sem gleymdi einn dag hvernig á að gera góða tónlist.