Ég veit ekki hvað ég á að segja um þáttakendurna. Egill Helgason skrifar um þáttinn í pistli sínum í kvöld

Umhverfið er ekkert sérstaklega fallegt; fólkið ekki heldur. Ungar konur að drekka bjór og gosbjór af stút í heitum potti. Sjónvarpsstöðin sýnir auglýsingar á fimm mínútna fresti.

Allt er þetta sérlega kauðskt og sveitalegt. Eins og fólkið sé á árshátíð á Kópaskeri eða Breiðdalsvík – eða bara í Grafarvoginum. Sem eru auðvitað bara ágætt. Smiður og einstæð móðir – það væri ekki amaleg útkoma úr íslenska bachelornum.

Fyrir það fyrsta, þá efast ég um að margar stelpur á Íslandi eigi eftir að hengja upp veggspjöld í svefnherberginu með hinum íslenska “bachelor”. Þetta er eflaust ágætis strákur, en þetta er bara venjulegur strákur. Smiður frá Akureyri. Ef stelpur vilja hitta þannig mann, þá geta þær farið á hvaða bar sem er í bænum og hitt 100 svona stráka á hverju föstudagskvöldi.

Fyrir þáttinn var lögð áhersla á að “bachelor-inn” yrði að vera rómantískur og myndarlegur maður í góðri stöðu. Hann átti á einhvern hátt að bera af íslenskum piparsveinum. Ég átti von á einhverjum, sem væri frægur eða þá í stjórnunarstöðu með góð laun. En niðurstaðan er önnur, þrátt fyrir að piparsveinninn græði ábyggilega fínt á því að vera smiður.

Piparsveinarnir voru líka allir feitir. Allir fjórir. Ekkert alvarlega feitir, en allavegana þá var enginn þeirra í góðu formi. Einsog netkærastan mín sagði:

finnast stelpum þessir gaurar samt spennandi? ég myndi ekki líta tvisvar á neinn þeirra.. sérstaklega ekki eftir að mar sá þá alla bera að ofan he he he..

Sennilega eru þessir gaurar nálægt því að vera meðalgaurar á Íslandi með nokkur aukakíló. Það er nefnilega málið. Þessir gaurar voru ekkert ljótir eða leiðinlegir, heldur bara venjulegir gaurar. Til þess að 15 stelpur tapi sér yfir og vilji keppa um einhvern strák þá þarf að hann að vera meira en venjulegur. Hann hefði þurft að vera óvenju myndarlegur (ein stelpan sagði að piparsveinninn væri “huggulegur”, sem ég myndi seint taka sem miklu hrósi. Önnur sagði að hann væri “sætari en hún bjóst við”.), eða óvenju frægur, eða í óvenju góðri stöðu. Ef það hefði verið staðreyndin þá mætti eiga von á baráttu um hylli hans.

Ég er ekki að segja að ég sé eitthvað meira en “venjulegur”, en ég átti hins vegar von á að í þættinn myndi veljast einhver, sem bæri af á einhverju sviði.

Varðandi stelpurnar, þá eru þær misjafnar. Engin heillar mig allavegana. Að mínu mati var Íris sætust. Þessi virkaði einna skemmtilegust. En annars eru þetta bara ósköp venjulegar íslenskar stelpur. Engin sem ber svo af að maður þurfi heilan sjónvarpsþátt til að kynnast henni.

En aðalvandamálið við þáttinn er samt einfaldlega það að hann er hundleiðinlegur. Kynnir þáttarins nær engum tökum á honum. Hann þylur upp endalausar, hátíðlegar ræður um ástina og rómantíkina og virðist taka þessu alltof alvarlega.

Þátturinn er langdreginn, viðtölin eru teygð og svo virðast ekki vera hljóðnemar á hverjum keppanda, þannig að samtöl verða ekki greinileg. Í erlendu þáttunum eru samtöl á milli keppanda mikið notuð til að krydda upp á þættina. Annaðhvort var fólkið í þessum þáttum svona leiðinlegt eða þá að engin almennileg samtöl náðust á teip. Þess vegna er algjörlega stólað á viðtöl við keppendur, sem eru afskaplega einhæf.

Í upphafsþáttunum voru þessi viðtöl t.a.m. orðin gjörsamlega óþolandi, uppfull af bjánalegum heimspeki spurningum: “Hvað er rómantík”, “Hvað er hamingja” og svo framvegis.

Svo vantar einfaldlega allan glæsileika við þennan þátt. Ég veit að allur samanburður við bandaríska þáttinn er ósanngjarn, þar sem budget-ið þar er margfalt hærra, en óneitanlega leitar maður alltaf samanburðar í þeim þáttum. Íslenski þátturinn er tekinn á einhverju kuldalegu sveitahóteli og stelpurnar drekka bjór í flösku en ekki hvítvín eða kampavín í glösum einsog í erlendu þáttunum. Það vantar einhvern veginn einhvern klassa yfir þetta, þarf eitthvað meira en bara síðkjóla í rósa afhendingunni.

Að lokum, þá var magnað að hlusta á viðtölin varðandi stefnumótamenningu (sem Katrín minnist á). Flestar kvörtuðu stelpurnar yfir því að hún væri ekki til á Íslandi. Hvaða bull er þetta? Hún er alveg til og ef hún er ekki til, þá eiga þær bara að skapa hana. Ef þær eru skotnar í strák þá geta þær bara boðið honum út að borða. Búmmm! komið stefnumót. Ég gerði þetta síðast rétt áður en ég fór út. Komst reyndar að því að ég var talsvert meira skotinn í stelpunni en hún í mér. En það er önnur saga. En ég fór allavegana á stefnumót, þannig að þetta er hægt.

Þetta er munurinn á íslenskum stelpum og stelpum frá öðrum löndum í hnotskurn. Íslenskar stelpur gera ekki neitt nema blindfullar inná skemmtistöðum. Erlendis eru talsvert meiri líkur á að þær geri eitthvað utan skemmtistaðana. Það er allavegana mín reynsla. Punkturinn er bara sá að ef þær vilja stefnumótamenningu, þá geta þær reynt að skapa hana sjálfar. Það er ekkert í loftinu hérna á Íslandi, sem gerir slíka menningu ómögulega.

Ein stelpan kvartaði svo yfir því að karlmenn á Íslandi föttuðu ekki hvenær væri verið að daðra við þá. Ég veit ekki hvort ég geti talað fyrir hönd allra íslenskra karlmanna, en ef að stelpa, sem stráknum líst vel á, er að daðra við hann, þá tekur það hann ekki “marga klukkutíma” að fatta það. Ef að hann hins vegar fílar ekki stelpuna, þá getur hún daðrað dögum saman án viðbragða.

En einsog ég sagði, þá er það fínt að þetta fólk hafði kjark í að skrá sig og mæta í þáttinn. Flestir virtust passa sig á því að segja ekki neitt asnalegt, eða haga sér asnalega. Fyrir bragðið varð þetta kannski full passíft og það er kannski ein ástæðan fyrir því að þátturinn varð ekki skemmtilegri. Kannski að það batni í næstu þáttum.

Vonandi…

Kannski hljóma ég full neikvæður. Málið er bara að það væri vel hægt að gera skemmtilegan þátt úr þessu efni. Það vantar bara svo mikið í þennan þátt til þess að þetta verði áhugavert. Ég ætla þó að gefa þessu fleiri sjensa og vonandi batnar þátturinn með tímanum.