Af einhverjum ástæðum, sumum skiljanlegum, öðrum ekki, hefur áhug minn á þessari vefsíðu dofnað að undanförnu. Það er ekki svo að líf mitt hafi verið viðburðarlítið, laangt því frá. En einhvern veginn hef ég minni þörf fyrir að deila reynslu minni hér.

Það kann þó að breytast og oftast þegar áhuginn á þessari síðu hefur dottið niður, þá hefur hann vaknað fljótlega aftur.

En ég ætla að taka hérna upp nýjan fídus á þessa síðu, það er smá tónlistarblogg. Ég ætla að fjalla um lög, sem ég elska - af hverju ég elska þau og skýra frá því ef ég tengi þau við ákveðna atburði í mínu lífi. Ég veit ekki hversu oft ég mun gera þetta, en þetta mun gerast öðru hvoru.

Allavegana, hérna er fyrsta lagið:

Girl from the North Country - Johnny Cash og Bob Dylan - Mp3 skjal, 5,3mb

Ég hef fílað Johnny Cash í nokkur ár. Byrjaði að fíla hann áður en það varð jafn hipp og kúl og það er í dag. Ekki það að ég sé að gera lítið úr athyglinni á Cash í dag, því hann á hana svo sannarlega skilið, enda snillingur. Cash er sennilega fyrsti kántrí listamaðurinn, sem ég byrjaði að fíla. Tengdi hann eiginlega ekki við kántrí í upphafi, þar sem ég byrjaði fyrst að hlusta á American plöturnar fyrir mörgum árum.

En Cash hefur svo sannarlega hjálpað mér að yfirstíga vanþóknun mína og fordóma á kántrí tónlist. Já, fulltaf kántrí tónlist er hreinasta drasl. En það þýðir ekki að það megi flokka alla tónlistina undir einn hatt. Það er einfaldlega til hellingur af frábærri kántrí tónlist, sem ég er bara rétt að byrja að læra að meta.

Dylan uppgötvaði ég hins vegar ekki fyrr en miklu seinna. En í þessu lagi eru þeir samankomnir tveir snillingarnir, Cash og Dylan. Dylan með röddina í skrýtnum kántrí-ham og Cash með sína ótrúlega mögnuðu rödd og syngja saman þennan frábæra dúett í lagi eftir Dylan. Þetta lag er langt frá því að vera mitt uppáhaldslag með Dylan, en það að þeir syngi saman gerir það sérstakt.

Lagið er tekið af Nashville Skyline, sem Dylan tók upp í Nashville og er sennilega hreinræktaðasta kántrí platan, sem hann hefur tekið upp.