Ég hef pirrað mig útí “VIP” biðraðir áður. Basically, þá virðist “VIP” röð vera fyrir þá, sem þekkja annaðhvort eigendur staðanna eða dyraverði. Þannig að ef þú hefur aldrei verslað fyrir krónu á Hverfisbarnum, en Doddi frændi þinn er dyravörður þar, þá kemstu inn á undan öllum hinum.

Yfirlýstur tilgangur “VIP” raðanna er að verðlauna reglulega gesti staðarins. Það er göfugur tilgangur og get ég fullkomlega sætt mig við það. Vandamálið er bara að eigendur staðanna hafa oft litla hugmynd um hverjir þessir föstu gestir eru. Hvernig eiga þeir eiginlega að vita það? Á ég að tala við eigendur Hverfis eða Vegamóta og sýna þeim Debet korta yfrirlitið mitt? Þá myndu þeir sjá að ég hef verslað við þessa staði nær vikulega síðastu 2 ár. Myndi ég þá vera talinn fastagestur?

Þriðji tilgangurinn er væntanlega sá að hleypa “frægu” fólki inn á staðina. En VIP raðirnar þjóna nánast aldrei þeim tilgangi. Ef að Birgitta Haukdal ætlar á Hverfis, þá er henni hleypt beint inn, án þess að bíða í “VIP” röðinni.

Einnig er hugsanlegaur sá tilgangur að hleypa sætum stelpum inná staðinn, því þær trekkja að stráka, sem eyða meiri pening inná stöðunum. Þetta er hins vegar aldrei gert, þar sem það eru oftast fleiri sætar stelpur í venjulegu röðinni og þeim er ekki hleypt á undan öðrum ómyndarlegri stelpum eða strákum.

Þessar “VIP” raðir virðast hins vegar einna helst vera samkomustaður fyrir frekt fólk, sem telur sig vera merkilegra en annað fólk á djamminu. Fólk, sem er sannfært að það geti rökrætt við dyraverðina um að það og þeirra vinir eigi það meira skilið að komast inn á staðinn.

Ég sætti mig alveg við að bíða í biðröð til að komast inná skemmtistaði. Oftast ganga þessar biðraðir ágætlega og maður er kominn inn á góðum tíma. Það sem hins vegar oftast tefur þessar raðir er að aðeins fólki úr “VIP” röðinni er hleypt inn á löngum tímum. Þannig gengur ein röðin hratt, en hin ekki neitt.

Það besta, sem staðirnir gætu gert fyrir fastagesti einsog t.d. mig væri annaðhvort að finna út góða leið til að meta það hverjir eru fastagestir og verðlauna þá fyrir viðskiptin (á skyndibitastöðum fær fólk t.a.m. kort, þar sem því er verðlaunað fyrir að koma oft á sama staðinn), eða þá leggja þessar “VIP” raðir algjörlega niður. )

Þrátt fyrir að maður sé dyggur viðskiptavinur þessara staða, þá getur maður ekki endalaust látið vaða yfir sig. Eigendur skemmtistaða ættu að muna að þrátt fyrir að það sé biðröð hjá þeim í dag og þeir séu vinsælir staðir í dag, þá getur það breyst á einni nóttu. Til að fresta því að það gerist sem allra lengst, þá væri skynsamlegt af þeim að þeir myndu hugsa betur um góða viðskiptavini sína.

(p.s. Bjarni segir svipaða sögu af Sirkus, þar sem hann er fastagestur. Ég tek þó fram að dyraverðirnir á Vegamótum voru mjög almennilegir. Það er einungis áhersla þeirra á “VIP” röðina, sem fór í taugarnar á mér.)