Sverrir Jakobsson svarar grein minni á ómálefnalegan hátt einsog þeirra Múrsmanna er von og vísa. Það er alltaf stutt í hrokann þar á bæ enda eru þeir fullvissir um að þeir viti meira um flesta hluti en annað fólk.
Sverri svara flestum punktum mínum með rökunum “nei, þetta er ekki svona“, sem eru ágætis rök. Mótrök mín gætu því verið: “jú, víst”.
Einnig ásakar hann mig um að kunna ekki að lesa. Hann segir:
Ég svara nú með beittum mótrökum: “þú kannt sjálfur ekki að lesa!”. Greinin “Sverrir Jakobsson og Brasilía” fjallar einungis um skrif Sverris (hún er skrifuð áður en skrif Steinþór birtust. Greinin “Múrsvitleysa um Brasilíu” er svo svar mitt við grein Steinþórs. Skrif Sverris komu þar ekkert við sögu.
Sverrir heldur svo áfram og telur að kunnátta mín af brasilískum stjórnmálum sé öll tilkomin vegna blaðagreinar í The Economist. Ég tel mig ekki vera neinn sérfræðing um Brasilíu en þekking mín nær þó umtalsvert lengra en þessi blaðagrein í The Economist. Ágúst Flygenring svarar þessu ágætlega á heimasíðu sinni:
Einnig skýtur Sverrir á hagfræðinga og ásakar þá um vanþroska og að þeir “læri ekkert með aldrinum”.
Það að setja alla hagfræðimenntaða menn svona á sama stall er náttúrulega ótrúlegt. Menntahroki Sverris skín þarna í gegn því hann er greinilega sannfærður um að þeir, sem stundi sagnfræði séu á einhvern hátt upplýstari og klárari en þeir, sem nema hagfræði.
Einar thu ert hetjan min ad nenna ad kenna thessum vitleysingum ad berja hofdinu i stein… thott their virdist nu ekki ætla læra sina lexiu. En hetja ertu.