Þá er ég buinn að fylla út NCAA bracket-ið mitt.
Ég skora á alla, sem vita eitthvað um bandarískan háskólakörfubolta að reyna að gera betur.
Ég spái því að Duke vinni skólann hennar Thelmu, Maryland í úrslitunum.
Jason Williams verður besti leikmadurinn. Hann verður svo valinn af Chicago Bulls í nýliðavalinu í sumar og Bulls verða meistarar 2003.
Sjáið bara hvað Jalen Rose er ánægður með að vera fluttur til alvöru borgar.
Hann bjó í Indiana, sem mér finnst vera asnalegt ríki.
Ég hef reyndar ekki komið til Indianapolis, en vinkona mín sagði mér að það væri asnaleg borg.
Svo er ég líka þreyttur á að lesa um Notre Dame, sem lifir á fornri frægð.
Svo fengum við líka vondan mat á Denny’s í Indiana.
Þannig að Jalen Rose er bara heppinn að vera kominn til Chicago.
Svo týndi ég líka skónum mínum á einhverri brú í Indiana.
Af einhverjum ástæðum byrjaði ég að halda með Chicago Bulls stuttu eftir að ég flutti hingað til Chicago.
Einu sinni héldu allir, sem ég þekki heima á Íslandi með Bulls, en ég efa að margir séu eftir í þeim aðdáendahópi. Ætli þeir styðji ekki flestir Lakers, eða segist vera hættir að fylgjast með körfubolta.
Allavegana, þá voru Bulls að standa í athyglsiverðum leikmannaskiptum við Indiana. Bulls fengu Jalen Rose og Travis Best en létu Indiana fá Brad Miller, Kevin Ollie, Ron Mercer (Yesss!) og þeirra besta leikmann, Ron Artest.
Aðal körfuboltasérfræðingar dagblaðanna hérna í Chicago eru mjög ósammála um skiptin.
Lacy Banks hjá Suntimes er óánægður.
Sam Smith hjá Tribune finnst þetta frábær skipti
Ég held að ég hallist frekar á þá skoðun að þetta verði góð skipti. Ég hef talsverða trú á Tyson Chandler og Eddie Curry og að þeir verði góðir leikmenn á næstu árum. Ég hef horft á einhverja 10-15 leiki með Bulls og ég held að eini leikmaðurinn, sem þeir kunni að sakna verði Artest.
Vonandi að þessi skipti verði upphafið að einhverju góðu.
Ég veit ekki alveg hvort ég hafi sett persónulegt met í íþróttaglápi. Allavegana horfði ég í gær á 5 íþróttaleiki. Geri aðrir betur.
Dagurinn byrjaði klukkan 11 en þá horfði ég hérna heima á Liverpool-Southampton. Þar sem Liverpool leikir valda meiriháttar þunglyndi hjá mér þessa dagana hætti ég að horfa á leikinn eftir um klukkutíma og skipti yfir á NBC, þar sem verið var að sýna Chicago Bulls-Wizards. Endurkoma Jordan og allt það.
Í hálfleik fór ég yfir til Dan vinar míns, þar sem nokkrir strákar voru samankomnir. Við byrjuðum á að horfa á seinni hálfleikinn á Bulls-Wizards, sem er by the way, lélegasti körfuboltaleikur, sem ég hef séð.
Eftir Bulls-Wizards var það svo aðalleikur dagsins. Síðustu daga hefur ekki verið fjallað um neitt annað en Bears fóltboltaliðið hérna í Chicago. Þeir voru komnir í úrslitakeppnina í fyrsta skipti í 10 ár og var eftirvæntingin ótrúleg. EN, þeir töpuðu fyrir Philadelphia Eagles.
Eftir þennan leik var ég orðinn það þunglyndur að ég ákvað að fara heim.
Eftir smá tíma gat ég þó ekki gert annað en að kveikja á sjónvarpinu til að sjá hvernig Northwestern körfuboltaliðinu var að ganga. Og viti menn, þeir voru að taka Iowa í nefið. Jessss!!! Ég horfði því á þann leik.
Þegar sá leikur var búinn skipti ég svo yfir á annan NFL leik, en þá voru Oakland-New England að spila. Ég hélt með New England, víst Bears voru dottnir út. Og viti menn, New England Patriots unnu og þunglyndið mitt lagaðist alveg.
Mitt lið, Liverpool hefur verið að leika alveg hræðilega undanfarið. Ég var að vona að eitthvað myndi lagast í gær, en þá var Liverpool-Southampton sýndur í sjónvarpinu. Þannig að í hagfræðitíma gat ég ekki beðið eftir því að geta komist heim til að horfa á leikinn.
Leikurinn var hörmung!!!!!!!!!!!! Ég hefði heldur viljað halda áfram í hagfræði í tvo tíma í staðinn fyrir að horfa á leikinn.
Ég fór í dag á Liverpool heimasíðuna og sagði upp áskrifatarfljónustunni þeirra. Þeir báðu um ástæðu og sagði ég að ég nennti ekki að fylgjast með liðinu þangað til að það færi að skora mörk…
Ég ætla að vera með þögul mótmæli á sunnudaginn, því að í staðinn fyrir að fara niður í miðbæ og horfa á Arsenal-Liverpool ætla ég einfaldlega að sofa út. Ef Liverpool vinnur þann leik 3-0 mun ég hugsanlega endurskoða afstöðu mína.
Maður er búinn að búast lengi við þessum tíðindum, en það er samt sorglegt að sjá fletta gerast.
Því verður fló ekki neitað að Fowler er ekki nema framherji númer þrjú hjá Liverpool og á sennilega ekki mikinn sjens í að vinna sig upp. Samt finnst mér 11 milljónir punda frekar “lítið” fyrir Fowler.
Dagurinn í gær var alveg einsog bestu sunnudagar eiga að vera. Ég vaknaði klukkan 10 og fór að horfa á Liverpool – Manchester United, þar sem Liverpool yfirspiluðu United algjörlega og unnu glæsilegan sigur 3-1.
Síðan um eftirmiðdaginn horfði ég á mitt fótboltalið, Chicago Bears vinna Cleveland Browns í ótrúlegum leik. Staðan var 21-7 fyrir Cleveland þegar um þrjár mínútur voru eftir. Ég var því búinn að gefast upp og skipti um stöð. Nokkru síðar hringdi hins vegar einn vinur minn í mig og sagði mér að stilla á CBS. Og viti menn, Bears höfðu jafnað leikinn á síðustu sekúndunni. Bears unnu svo á ótrúlegan hátt í framlengingunni.
Um kvöldið var svo sjöundi leikurinn í World Series, úrslitaleiknum í hafnabolta. Mitt lið Cubs, datt út fyrir nokkru, þannig að eina von mín var að liðið, sem ég hata, New York Yankees myndi tapa. Og viti menn, Arizona Diamondbacks unnu leikinn á ótrúlegan hátt. Þeir voru undir 2-1 í síðustu lotunni og Mariano Rivera, sem er sennilega besti “relief” kastari allra tíma, var að kasta, en á ótrúlegan hátt tókst Rivera að klúðra málunum og tveir gamlir Cubs leikmenn, Grace og Gonzales tryggðu Arizona sigurinn.
Svona eiga sunnudagar að vera. Þrír leikir þar sem mín lið vinna.
ESPN var eitt sinn ein af mínum uppáhaldsstöðum. Fín íþróttastöð. Ég horfði á Sport Center nær daglega.
Í dag hins vegar var ég næstum því búinn að brjóta sjónvarpið í reiði. Ég komst nefnilega að því að þeir höfðu hætt við að sýna Liverpool-Dortmund á morgun. Djöfull og dauði. ESPN sýna frá Meistaradeildinni en hafa nær eingöngu sýnt leiki með Real Madrid og Manchester United. Ég hef horft á United leikina, því það er gaman að horfa á misgáfaða franska varnarmenn og markmenn gera kjánaleg mistök.
Leikurinn á morgun átti hins vegar að vera fyrsti Liverpool leikurinn, sem þeir sýna frá í Meistaradeildinni. En svo bara allt í einu ákvað einhver spekingur hjá sjónvarpsstöðinni að breyta og setja í staðinn gamla NBA leiki.
Ég er brjálaður!!!!!
Einn strákur í hagfræði tímanum mínum hefur gengið með New York Yankees húfu hvern einasta dag í haust.
Í dag var hann hins vegar búinn að skipta um húfu.
Ég fagna því auðvitað, því ég hata Yankees!
Ég held að það sé Randy Johnson (sjá mynd) að þakka. Hildi finnst Randy ekki sætur.
Mér finnst hann vera töffari!
Ég fór um helgina með fótboltaliðinu í keppnisferð til University of Indiana, sem er í Bloomington í Hoosier ríkinu. Okkur gekk ágætlega. Við spiluðum tvo leiki, unnum Ball State 7-1, þar sem ég skoraði tvö mörk en töpuðum naumlega fyrir Indiana State, þrátt fyrir mikla yfirburði í seinni hálfleiknum. Þar skoraði ég ekki neitt, en fékk gult spjald fyrir að hrinda leikmanni, sem var hrinti mér eftir aukaspyrnu. Gaman að því. Leikmaðurinn sem hrinti mér fékk líka gult en hann var hins vegar svo snjall að hann byrjaði að röfla í dómaranum og endaði með rautt spjald. Sniðugt, ekki satt?
Við gerðum lítið á laugardagskvöldinu, enda Bloomington ekki spennandi staður. Við horfðum á Northwestern (ameríska) fótboltaliðið spila við Ohio State, en ég man ekki hvernig sá leikur fór. Á meðan ég sat í rólegheitum inní hótelherbergi í Bloomington var Hildur að djamma hérna í Evanston og skemmti hún sér (samkvæmt hennar eigin frásögn og vina minna) vel.
Þegar ég kom heim heyrði ég svo að árásirnar hefðu byrjað og mamma hafði víst hringt að heiman (hæ mamma!) til að tékka hvort ekki væri allt í lagi. Hérna er bara allt í fínu lagi, fyrir utan það að klukkan er orðin 9 um kvöld og ég þarf að fara að gera eitthvað hópverkefni í félagsfræði. Búúúú!!!