Category: Tónlist

Ó já, ég er kominn í helgarstuð og nenni ekki að skrifa um pólitík. Gæti skrifað um fótbolta en þeir pistlar breytast alltaf útí eitthvað skítkast útí Emile Heskey (sem er by the way, lélegasti framherji, sem hefur spilað fyrir Liverpool).

Þannig að ég ætla bara að gefa lesendum kost á að ná sér í frábært lag fyrir helgina. Þetta lag er með eðalrokksveitinni Lynyrd Skynyrd. Reyndar er þetta ekki mitt uppáhaldslag með hljómsveitinni, en þetta lag er svakalega gott: Tuesday’s Gone (MP3 – 8.63MB). Frábært lag. Samt á maður auðvitað ekki að hlusta á Skynyrd nema að maður sé inná bar einhvers staðar í Suðurríkjum Bandaríkjanna.

Þessi stelpa er ekki mjög hrifin af Sigurrós.

Reyndar er hún ekkert voðalega hrifin af tónlist, því síðan hennar heitir: I hate music. Nokkuð skemmtileg síða. (via Metafilter)

Á Metafilter rakst ég á nýtt myndband með Johnny Cash. Þar er hann að flytja Hurt, sem Trent Reznor samdi. Þetta er alveg magnað myndband og magnað lag. Myndbandið er 41mb, en það er vel þessi virði að horfa á það.

Ef fólk nennir ekki að horfa á myndbandið, þá ættu allir allaegana að hlusta á lagið.

Katrín vísar í hreint stórkostlegt lag á heimasíðunni sinni. Ég kommentaði hjá henni söguna um mína lífsreynslu af þessu sama lagi.

Ég var nefnilega staddur á Laugarvatni í fyllerísferð með stórliðinu FC-Diðrik. Þrátt fyrir að strákarnir í FC-Diðrik séu besta fólk, þá eiga margir þeirra það sameiginlegt að hafa (að mínu mati) alveg hreint hroðalegan tónlistarsmekk. Formaður félagsins var til að mynda formaður aðdaáendaklúbbs Sálarinnar OG Herberts Guðmundssonar.

Allavegana, þá var ég þarna á Laugarvatni og einhver liðsmaður var eitthvað að dj-ast á einhverjum skemmtistað í borginni. Hann var með disk með “öllu því heitasta” og á meðal laganna var þetta flautulag, sem heitir víst “Blow my whistle bitch”. Þetta lag er alveg hreint með ólíkindum leiðinlegt. Ég hugsaði nokkuð um þetta og ég gat bara ekki fundið neitt annað lag, sem mér finnst meira pirrandi. Strax þetta kvöld á Laugarvatni lét ég óánægju mína í ljós en það þýddi lítið því liðsmenn Diðriks voru komnir í stuð og því var þetta lag spilað nær stanslaust allt kvöldið.

Eftir þetta ferðalag fæ ég alltaf hroðalegt “flashback” í hvert skipti, sem ég heyri í dómaraflautu.

Úff, þetta er svo leiðinlegt lag að ég verð bara að bjóða uppá eitthvað annað lag, svo ég sé ekki búinn að eyðileggja föstudagskvöld fyrir fólki. Lagið, sem ég ætla að bjóða uppá er einmitt af KNJ listanum, sem þessir menn 1, 2 bjuggu til í síðasta partí: Nas – New York State of Mind. By the way, Nas er stórmerkilegt dæmi um frábæran tónlistarmann, sem gleymdi einn dag hvernig á að gera góða tónlist.

Ég er búinn að vera ótrúlega duglegur við að kaupa íslenska tónlist undanfarnar vikur. Keypti mér fyrir nokkru “Bent & Sjöberg” og “Afkvæmi Guðanna”, sem voru báðar góðar skífur, sérstaklega Þó “Afkvæmin”.

Í síðustu viku keypti ég svo Sigurrós og núna um helgina nýja Rotweiler diskinn. Ég hef verið að hlusta mikið á Sigurrós diskinn og finnst mér hann alveg frábær. Gagnrýnin í erlendum blöðum, sem ég hef lesið, hefur verið jákvæð, fyrir utan það að fólk er eitthvað að setja útá það að þeir skuli ekki nefna lögin neitt. Finnst gagnrýnendum það tilgerðarlegt. Mér finnst það bara kjaftæði og frekar tilgerðarlegt að vera að gagnrýna umbúðirnar í staðinn fyrir sjálfa tónlistina. Diskurinn er alveg frábær. Ég er búinn að heyra þessi lög tvisvar á tónleikum í Chicago, eða allavegana stóran hluta þeirra. Sérstaklega er mér minnisstætt að á seinni tónleikunum tóku þeir lag númer 8 á diskinum. Þeir enduðu tónleikana á því og var það alveg magnað. Trommurnar í því lagi eru æðislegar og var það sérstaklega áhrifamikið á tónleikum.

Núna er ég búinn að hlusta á Rotweiler tvisvar og líkar ágætlega. Einhvern veginn hef ég þó á tilfinningunni að þeir hafi unnið þennan disk á stuttum tíma. Samt lofar hann góðu en fyrri diskur þeirra er í miklu uppáhaldi hjá mér.

Þess má geta að diskurinn með Rotweiler á að vera með vörn, þannig að ekki sé hægt að spila hann í tölvum. Þvílíkt drasl. Eina trikkið á Makkanum mínum er að opna iTunes, setja diskinn inn, taka hann út aftur og setja aftur inn. Ég ætla þó ekki að fara að dreifa tónlist Rotweiler á netinu heldur vil ég eiga alla mína tónlist á harða disknum mínum. Þannig finnst mér langþægilegast að nálgast tónlistina mína. Geisladiskar eru úreltir.

Áhugaverð grein í The Guardian um tilraun blaðamanns þar til að taka viðtal við sérvitringinn Syd Barrett, sem var upphaflegi söngvari Pink Floyd.

Ég er mikill aðdáandi Pink Floyd en hef aldrei haldið sérstaklega uppá Syd Barrett tímabilið, en hann samdi öll lögin á fyrstu plötunni, The Piper at the Gates of Dawn. Auk þess samdi hann nokkur vinsæl lög, sem komu aldrei út á breiðskífu (nema á Echoes, best of plötunni, sem kom út í fyrra).

The Piper at the Gates of Dawn er frábær plata og enn er Interstellar Overdrive eitt af mínum uppáhalds Pink Floyd lögum. Eftir að Syd Barret yfirgaf Pink Floyd gaf hann út tvær sóló plötur. Ég á aðra, Madcap Laughs, sem er ekkert sérstök.

Það er þó áhugaverð staðreynd, sem blaðamaður The Guardian bendir á, að á Echoes á Syd Barrett einn fimmta af lögunum, þrátt fyrir að hafa bara verið með Pink Floyd í rúmlega eitt ár af þeim þrjátíu árum, sem þeir störfuðu. Reyndar er hluti af því vegna þess að þeir vildu gefa út lögin, sem Syd samdi fyrir The Piper at the Gates of Dawn, það er See Emily Play, Jugband Blues og Arnold Layne.

Aðdáendur Nirvana geta nú verið kátir því hægt er að nálgast “nýtt” lag með hljómsveitinni hér. Lagið heitir You Know You’re Right og er nokkuð gott. (via Metafilter)

Annars spilar Dave Grohl á trommur í því lagi, sem er í mestu uppáhaldi hjá mér í dag, No one Knows með Queens of the Stone Age.

Þetta eru án efa einar óvænstustu fréttir ársins

Snoop hættir að drekka og reykja

Heimur versnandi fer.

Ef ég skildi einhvern tímann gleyma því hvenær ég á afmæli, þá er ég alltaf minntur á það daginn áður. Það er nefnilega svo að Elvis Presley dó aðeins nokkrum klukkutímum áður en ég fæddist.

Þessi grein í The Guardian talar um hvernig Elvis Presley varð frægur á því að stela tónlist frá svertingjum. Athyglisverðar umræður á Metafilter.

Chuck D. sagði:

Eminem sagði:

Það er spurning hvort ekki sé of mikið gert úr því að hann sé “konungur rokksins”? Hann samdi ekki einu sinni lögin sín sjálfur.