Á laugardaginn erum við Hildur að fara á tónleika með mexíkósku rokk/rappsveitinn Molotov. Ég heyrði fyrst í þessari hljómsveit þegar ég vann sumarið ’97 í Mexíkóborg. Nokkrum mánuðum síðar keypti ég mér diskinn Donde Jugaran Las Niñas?. Sá diskur er hreinasta snilld!
Stuttu eftir að ég keypti diskinn fór ég að spila hann í öllum partýjum, sem ég kom í. Í fyrstu voru nú flestir vinir mínir ekkert voða hrifnir, en smám vöndust menn tónlistinni og nú er það svo að flestir mínir vinir fíla þessa sveit í botn. Enda ekki furða því tónlistin er alger snilld.
Félagarnir eru mjög beittir í textum sínum og beinist gagnrýnin oft að stjórnvöldum í Mexíkó (sérstaklega PRI), en stjórnvöldum í Mexíkó hefur reynst það afskaplega auðvelt að klúðra landsmálum eins mikið og hægt er. Beittasta gagnrýnin er í baráttusöngnum Gimme Tha Power, sem er eitt af mínum uppáhaldslögum
Porque no nacimos donde no hay que comer,
no hay porque preguntarnos cómo le vamos a hacer?
Si nos pintan como unos huevones, no lo somos.
¡Viva México cabrones!
Fyrir um tveim árum fékk ég tækifæri að sjá Molotov í Madrid. Þar voru þeir á tónleikaferðalagi til að fylgja eftir Donde Jugaran Las Niñas?. Hét sú tónleikaferð því skemmtilega nafni: “Fuck you puto baboso” (ég sleppi þýðingunni). Það, sem skemmdi fyrir þeim tónleikum var að ég varð allt í einu veikur af einhverri beikonsamloku, sem ég hafði borðað fyrr um daginn. Því náði ég aðeins að sjá tvö til þrjú lög á milli þess sem ég ældi inná klósetti. Ég beið í raun bara eftir því að þeir tóku “Gimme tha power” þangað til að ég fór heim.
En allavegana þá erum við HIldur að fara að sjá þá félaga spila ásamt hinni frábæru hljómsveit “La Ley” frá Chile. Það verður ábyggilega rosa stuð.
Voto latino de entre las masas
voto latino para la igualdad de razas.
Jæja, nú erum við Hildur að fara að sjá Radiohead spila hérna í Chicago 1.ágúst. Ég var að kaupa miðana á netinu áðan. Núna var ótrúlega auðvelt að komast í gegnum ticketmaster, enda var búið að selja eitthvað af miðum í sérstakri MTV forsölu.Tónleikarnir verða úti, í Grant Park, sem liggur við vatnið. Áður en við sjáum Radiohead förum við á Air, sem verða að spila í The Vic. Gaman gaman.
Annars eru Rammstein að byrja á tónleikaferðalagi um Bandaríkin. Maður er búinn að lesa svo mikið um spenning fyrir Rammstein tónleikana heima, að það er spurning hvort maður skelli sér.Uppfært: Ég komst að því að Radiohead miðarnir seldust upp á fjórum mínútum. Þannig að ég var alveg lygilega heppinn að fá miða.
Ég er mjög hrifinn af hljómsveitinni Weezer og tónleikarnir, sem ég fór á í Aragon með þeim voru alger snilld. Ég er núna búinn að hlusta nokkrum sinnum á nýja diskinn með þeim, sem heitir ekki neitt, flestir kalla hann bara græna diskinn.
Diskurinn er frábær, hressandi rokk. Annars flegar ég keypti flennan disk var orðið nokkuð langt síðan ég keypti mér síðast geisladisk. Áður fyrr keypti ég mér alltaf tvo til þrjá diska í mánuði en það hefur minnkað gríðarlega með tilkomu Napster og Hotline.
U2Við Hildur erum á morgun að fara að sjá U2, sem verða að spila í United Center, sem er Chicago Bulls höllin. Þetta eru síðustu af fjórum tónleikum, sem þeir halda hérna í Chicago. Það seldist einmitt upp á flessa fjóra tónleika á tæpum klukkutíma.
Líklega verða um 30.000 manns á hverjum tónleikum. Það er búinn að vera draumur hjá mér að sjá U2 alveg síðan ég man eftir mér. Einnig er frábært að þeir séu að fylgja eftir jafn góðri plötu og “All that you can’t leave behind” er. Það verður gaman að heyra “Beautiful Day”, “Walk On”, “Stuck in a moment”, ásamt öllum gömlu lögunum.
Tha er eg buinn ad kaupa mida a Sigurros, en their verda ad spila i Park West, her i Chicago 6. mai. Thad verdur abyggilega gaman, thvi eg hef aldrei sed tha spila.
Woo-ee-oo I look just like Buddy Holly
Oh-oh, and you’re Mary Tyler More
I don’t care what they say about us anyway
I don’t care ’bout that