Weezer

Ég verð aðeins að skrifa um tónleikana, sem við Hildur fórum á síðasta föstudag. Þetta voru tónleikar með Weezer. Ég vissi í raun ekki hverju ég átti að búast við. Eftir allt, þá eru fimm ár síðan þeir gáfu út síðasta disk, Pinkerton. Ég fílaði þann disk ekki í upphafi en núna er ég á því að þessi diskur sé hreinasta snilld.

Eftir tvær upphitunarsveitir birtust Weezer á sviðinu um klukkan 10. Stemningin hjá áhorfendum var ótrúlegt, allir voru m.a.s. að syngja með lögunum, sem voru spiluð af bandi á undan Weezer. Þannig var síðasta lagið áður en þeir komu á svið, Bohemian Rapsody og þá var stemningin orðin rosaleg. Sviðsmyndin var eins og á “prom” balli, báðum megin við hljómsveitina voru körfuboltaspjöld. á spjöldin var svo varpað myndum af hljómsveitinni, en allir voru með videovél beint fyrir framan sig.

Sveitin byrjaði á því að taka My Name is Jonas, svo Come Undone. Síðan tóku þeir nokkur ný lög, sem voru öll frábær, sjaldan sem maður fílar svona ný lög á tónleikum alveg strax. Þeir tóku svo öll sín bestu lög eins og Good Life (þeirra besta lag), Buddy Holly, El Scorcho og fleiri. Þeir enduðu svo á Say it Ain’t So og stórkostlegri útgáfu af Only in Dreams.

Stemningin meðal áhorfenda var alveg ótrúlega góð. Hún var m.a.s. mun betri en á bæði Metallica og Smashing Pumpkins tónleikunum, sem ég hef séð hérna nýlega. Allir kunnu öll lögin. Það má segja að aðdáendur Weezer séu alveg ótrúlega traustir, því það er svo langt síðan þeir gáfu eitthvað út.Hljómsveitin er líka einstaklega skemmtileg á sviði. Þeir eru svo ótrúlega ólíkir þeirri ímynd, sem maður hefur af rokk bandi.

Eftir að þeir voru klappaðir upp tóku þeir svo In The Garage og svo frábæra útgáfu af Surfwax America. Þvílík snilld. Þetta eru ábyggilega einir af bestu tónleikum, sem ég hef séð.