Month: February 2010

Næsta stopp: Egyptaland

Þar sem að ég sit núna heima með kvef, hálsbólgu og slíkt og úti í morgun var 22 stiga frost í Stokkhólmi þá er ekki laust við að manni dreymi um aðeins meiri hita og sumar. Þessi vetur hérna í Stokkhólmi er búinn að vera með eindæmum slæmur, sá verst í 25 ár heyrði ég einhvers staðar.

Það er allavegana ljóst að veturinn er umtalsvert harðari en sá síðasti. En það er vonandi að sumarið bæti þetta upp því við Margrét hyggjumst eyða sumrinu í Svíþjóð og fara ekki í lengri ferðalög einsog við gerðum í fyrra, heldur njóta Stokkhólms og fara kannski í styttri ferðir.

En í janúar þegar ég var um það bil að verða geðveikur á myrkrinu og kuldanum þá ákváðum við að panta okkur ferð til Egyptalands um páskana. Til að byrja með var hugmyndin að fara bara í einhverja pakkaferð á sólarströnd. Svo örvæntingarfullur var ég orðinn eftir sól að mér fannst það vera farið að hljóma einsog góð hugmynd.

En þegar við fórum að spá betur í þessu þá ákváðum við að fara í aðeins metnaðarfyllri ferð. Við munum því yfir páska vera í 10 daga í Egyptalandi. Við byrjum á því að fljúga til Kaíró (via Amsterdam) þar sem við verðum í 4 daga, sem ætti að vera passlegur tími til að sjá Píramídana og allt það helsta í þeirri borg. Þaðan tökum við rútu til Alexandríu þar sem við ætlum að vera í 2 daga og svo munum við enda á 5 dögum í túristabænum Sharm El-Sheikh. Þar er aðalspennan fyrir köfun, enda þykir köfun í Rauða Hafinu þar í kring vera frábær. Einnig er hægt að fara í ferðir uppá Sinai fjall, svo að það er nóg að sjá.

Þetta er planið. Við spáðum í því að reyna að sjá enn meira (Luxor og nágrenni til dæmis) en ákváðum að hafa einhvern tíma á ströndinni líka. Þetta er ágætis blanda af menningu og strönd.

Ef einhverjir hafa punkta um Kaíró og þessa staði sem við nefnum þá væru þeir vel þegnir. Ég hef auðvitað ekki komið til Egyptalands, en ég hef verið ansi aktívur í múslimalöndum að undanförnu (síðustu tvö stóru ferðalög hafa verið til Sýrlands, Jórdaníu, Líbanon, Ísrael og Indónesíu).

Mynd fengin héðan.

Punktablogg

Ég sit hérna uppí stofa inní stofu, fáránlega uppgefinn. Tími fyrir punktablogg.

* Ég er upptekinn af því að ég hef farið tvisvar í CrossFit á 20 tímum. Það var svívirðilega erfitt. Hendurnar á mér virka ekki alveg þar sem ég gerði ansi mikið af æfingum sem krefjast þess að maður hangi (upphýfingar og fleira skemmtilegt.)
* Veðrið úti er ekki skemmtilegt. Ég var að kvarta yfir snjónum í gær, en í nótt varð þetta enn verra því að það bættust við 20-30 cm af snjó. Auk þess er úti sirka 10 stiga frost. Ég er ekki beint æstur í að fara útúr húsi í svona veðri. CrossFitið í morgun hjálpaði líka ekki. Þetta var svo slæmt að í gær þá fór neðanjarðarlestin hérna í eitthvað rugl og ég þurfti að bíða í heilar 5 mínútur á Hötorget til að komast heim úr vinnu. Neðanjarðarlestakerfið hérna í Stokkhólmi er frábært og lestarnar eru ávallt á tíma, þannig að það heyrir til tíðinda þegar að þær ganga ekki á tíma.
* Ég á bestu kærustu í heimi einsog hefur komið fram áður. Hún bauð mér útað borða í gær á Roxy, stað sem liggur rétt hjá Nytorget hér á Södermalm. Það var mjög góður staður og ég borðaði nautasteik í fyrsta skipti í langan, langan tíma. Mikið rosalega getur það verið góður matur. Og mikið rosalega smakkast kaldur bjór vel á föstudegi rétt eftir CrossFit tíma og langa vinnuviku.
* Eftir mat fórum við á Shutter Island. Við vorum frekar ósammála um gæði þeirrar myndar. Mér fannst hún verulega góð, en Margrét var ekki hrifin. Það virtist vera í ágætis samræmi við þá umsögn sem hún fær hjá gagnrýnendum – menn einsog Roger Ebert fíla hana, en hún fær útreið í New York Times. Hún byrjar rosalega vel og fyrsti klukkutíminn er frábær – svo missir hún kannski aðeins flugið, en mér fannst hún góð. Ég mæli með henni þótt hún sé eflaust ekki fyrir alla.

Þetta er gott í bili.

El Bulli to Close Permanently – Diner's Journal Blog – NYTimes.com

El Bulli to Close Permanently – Diner’s Journal Blog – NYTimes.com. – El Bulli, sem að margir telja vera besta veitingastað í heimi mun loka alveg í lok næsta árs.  Ferran Adriá, sem á staðinn (sem er rétt utan við Barcelona) segist tapa á staðnum og að hann vilji frekar einbeita sér að kennslu og öðru.  Biðlistinn fyrir borð á staðnum er 3.000 manns.  Þannig að líkurnar á að fá borð þar áður en staðurinn lokar að eilífu eru hverfandi.

Dolph!

Þar sem að það búa ekki allir í Svíþjóð (ógó hallærislegt!) og það horfa ekki allir á sænsku undankeppni Eurovision (vá) og það lesa ekki allir Facebook síðuna mína (hva?) þá er hér (via Birkir) stórkostlegt tímamótamyndband frá undankeppninni á laugardaginn. Ég og Margrét horfðum á þetta (seinni hlutann það er) eftir að ég hafði dregið hana labbandi um hálfa Södermalm til þess að uppfylla laugardagsþörf mína fyrir alvöru hamborgara (sem fást á Mississippi Inn fyrir þá sem vilja vita).

Allavegana, hérna er sjálfur Ivan Drago, skúrkurinn úr Rocky IV, mættur uppá svið á þessari sænsku söngvakeppni (sem er rugl vinsæl hérna í Svíaríki) og mæmar lag og dansar og spilar á trommur og brýtur spýtur og ég veit ekki hvað. Þetta er svo lygilega fáránlegt að maður þarf í raun að horfa á þetta þrisvar til að meðtaka alla snilldina (Dolph mætir á sirka 0.56).

Ekki nóg með að Dolph hafi næstum því drepið Rocky, heldur endurskilgreinir hann núna á sextugs aldri hvernig skemmtiatriði í söngvakeppni eiga að vera. Þetta verður allt niðrávið frá þessu mómenti síðasta laugardagskvöld. Því miður.

Sjónvarpsgláp síðustu vikna

Ég sé að það er ansi langt síðan að ég skrifaði um sjónvarpsgláp á þessari síðu. Í stað þess að blogga þá hefur Facebook og Twitter komið í staðinn. Ég hef ekkert fjallað um sjónvarp síðan að ég hvatti alla til að horfa á Office fyrir tæpu ári. Það á auðvitað enn við í dag.

Umræða um sjónvarpsefni er samt dálítið erfið þessa dagana. Allir eru á mismunandi stað í mismunandi seríum og sá tími löngu liðinn að maður geti spjallað um sjónvarpsefni við vini sína. Líkurnar á að fólk sé á sama stað í sömu seríum eru einfaldlega mjög litlar. Mér fannst það t.d. fyndið þegar ég var að hlusta á BS Report með Bill Simmons og hann vildi ekki gefa upp plott-twist sem gerðist í fyrstu seríu af The Wire – þætti sem var sýndur fyrir 7 árum, einfaldlega vegna þess að fullt af fólki er ennþá að uppgötva þá þætti í dag.

Allavegana, hérna er gott efni sem ég hef horft á að undanförnu;

Jershey Shore: Ég er forfallinn aðdáandi raunveruleikasjónvarps, einsog oft hefur komið fram á þessari síðu. Þegar við Margrét vorum að byrja saman fannst henni þetta rosalega hallærislegt og hún lýsti vandlætingu yfir því hverslags rusl sjónvarp ég væri að horfa. 18 mánuðum seinna með mér þá er hún auðvitað orðinn forfallinn aðdáandi svona drasl-sjónvarpsefnis.

Ég fylgist vanalega með Real World og Real World vs Road Rules challenge. Einnig hef ég verið að fylgjast með einhverjum dating þáttum á VH1, en þeir hafa hrapað í gæðum að undanförnu (Ray-J er t.d. ekki nærri því jafn skemmtilegur og Bret Michaels). En ég hef einfaldlega afskaplega gaman af því að sjá hvað fólk gerir í skiptum fyrir tímabundna frægð.

Þegar ég heyrði fyrst um Jersey Shore varð ég sannfærður um að þetta yrði snilld og ég fór strax og keypti þáttinn á iTunes. Þátturinn fjallar um 8 krakka, sem fara í sumarfrí í bæ á Jershey Shore. Öll eru þau svipaðar típur – elska ljósabekki, líkamsræktarsali, sjálft sig, techno tónlist og djamm. Blandan verður stórkostleg. Í mánuð er fylgst með þeim á djamminu, og í húsinu þar sem þau búa. Ef þú hefur minnsta gaman af raunveruleikaþáttum þá er Jersey Shore tær snilld. Ég mæli líka með spjalli um Jersey Shore í þættinum BS Report á milli Bill Simmons og Dave Jacoby, sem er sérstakur sérfræðingur um rauveruleikaþætti. Fáránlega fyndnir þættir (sjá þættina 7.des og 26.jan).

Mad Men: Þetta eru sennilega bestu þættirnir í sjónvarpi í dag. Ég varð ekki alveg hooked á fyrstu þáttunum, en það gerðist smám saman. Núna erum við hálfnuð með síðustu seríuna. Þetta eru drama þættir um starfsfólk á auglýsingastofu í kringum árin 1960-65. Frábært drama.

Dexter: Við kláruðum að horfa á síðustu seríuna í Dexter fyrir nokkrum dögum. Ég fílaði alls ekki síðustu seríu á undan, en þessi sería var frábær. Nýjasta serían fjallar um eltingaleik Dexters við annan fjöldamorðingja. Dexter er líkt og Mad Men keyrt í frekar stuttum seríum (12 þættir) og það passar nokkuð vel fyrir svona seríur þar sem að plottið nær yfir alla seríuna (en ekki sér plott fyrir sérhvern þátt – ég nenni sjaldan að horfa á slíka þætti).

Curb Your Enthusiasm: Við höfum verið að horfa á síðustu seríur í þeim þætti (ég er komin á 5. seríu). Margrét getur aldrei horft á mikið meira en einn þátt þar sem hún fær svo mikinn kjánahroll yfir öllu því fáránlega sem að Larry David kemur sér í. Ég elska þessa þætti. Það er alltof lítið af góðum gamanþáttum í sjónvarpinu.

Auk þessa erum við að horfa á Office og Lost, sem var að byrja að nýju. Ég mun ábyggilega skrifa um þá þætti meira á næstu vikum.