Author: einarorn

Forsætisráðherra Írlands um fjármálakreppuna, Ísland og ESB:

> “On the financial front, Ireland would have been in a far worse position had it not been for our membership of the EU, the euro and the role the European Central Bank played in recent weeks and months.”

>Without EU membership, he said, Ireland could have ended up in a similar position to beleaguered Iceland where a crisis stemming from huge debts taken on by its main lenders has brought down the banking system and made the local currency virtually untradeable.

>”Thankfully it is a hypothetical situation, I wouldn’t like to think what the situation would be if we ended up like them (Iceland) with our own currency,” he said.

>”The access to the resources of the ECB far outweighs the resources of the Irish central bank or Iceland’s central bank. You only have to work that out for yourself to see.”

Ég er officially hættur að skilja hvernig fólk getur mælt gegn ESB aðild Íslands. Það er allavegana ljóst að það fólk stundar varla mikil viðskipti.

Já, og hérna er litla Sara Palin.

Eftir ritsjóraskipti á Mogganum þá gerist það sífellt oftar að ég er hjartanlega sammála leiðarahöfundum blaðsins. Það á sérstaklega vel við í morgun í leiðara, sem má lesa hér: [Tími óðagotsins](http://morgunbladid.blog.is/blog/morgunbladid/entry/675747/).

Þar segir um þá kröfu sumra að reglum um umhverfismat verði hreinlega kastað útum gluggann núna í kreppunni. Moggaritstjórar benda hárréttilega á að slíkt sé fáránlega skammsýnt.

>Nú er ekki rétti tíminn til að kasta til hliðar faglegum vinnubrögðum, hvort sem það er í umhverfismálum eða á öðrum sviðum.

>Ætlunin er ekki að búa aðeins í landinu næstu daga og vikur, heldur um ókomin ár og aldir. Eftir það fúsk og fum, sem hefur komið Íslendingum í einhverja mestu kreppu í sögu lýðveldisins, er ekki ástæða til þess að setja fúskið á stall.

>Virkjanir og stóriðja eru alvörumál og komandi kynslóðir eiga rétt á því að eins vel sé staðið að ákvörðunum um þau mál og kostur er. Fari eitthvað úrskeiðis er ekki hægt að bjóða komandi kynslóðum upp á þær skýringar að nokkra daga í október árið 2008 hafi menn verið svo örvinglaðir að einu ráðin voru örþrifaráð. Ákvörðunin um heildarmat á að standa.

Amen!

Mikið var gaman að sjá að Ingibjörg Sólrún er aftur komin í baráttuna og hún kemur inn af krafti með verulega góðri grein í Mogganum, sem að allir ættu að lesa.

Andrés tekur af mér ómakið og skrifar pistil, sem ég er 100% sammála hér: [ISG og krónukarlarnir](http://andres.eyjan.is/?p=724):

>Það er tími til kominn að forystumenn ríkisstjórnarflokkana setjist niður og semji upp á nýtt. Sjálfstæðisflokkurinn má stýra þeirri atburðarrás mín vegna.

>Bara ef menn taka hausinn upp úr sandinum og horfa framan í heiminn eins og hann er.

>Heiminn þar sem að íslenska krónan… er tilraun sem mistókst.

Nákvæmlega! Hversu lengi getur Íhaldið þrjóskast við? Vonandi ekki lengi.

Úr Financial Times:

So Iceland and the UK traded blows yesterday. That isn’t strictly accurate – this is the big clunking fist of Gordon Brown versus the dignified defensive stance of Geir Haarde, Icelandic prime minister.

There is a small country suffering a financial crisis (the UK) and a tiny one whose economy has collapsed.

Careless savers and mind-bogglingly irresponsible councils ploughed their money into Icelandic bank accounts offering suspiciously high levels of interest. The banks failed. And there, finally, Brown had his Falklands moment.

Except, of course, Argentina was at least a fair fight. I watched an Icelander weep in Reykjavik as Brown spouted political poison.

Either prove that Iceland is a terrorist state, plundering the hard-earned savings of innocents abroad, or admit that it is a bankrupt one that suffered reckless bankers, incompetent regulators and compliant politicians. A country not too dissimilar to our own.

Nákvæmlega!

Gagnrýni frá Bretum á íslenskt hagkerfi og hvernig það treysti um of á erlent fjármagn og á bankakerfið kemur úr allra hörðustu átt.

Talandi um að vera vitur eftirá:

>Framsóknarflokkurinn hefur lagt fram frumvarp á Alþingi með það að markmiði að faglega verði staðið að ráðningu Seðlabankastjóra. Lagt er til að auglýst verði opinberlega eftir umsóknum um stöðu Seðlabankastjóra og að þeir skuli hafa háskólamenntun, reynslu og þekkingu á peningamálum og öðrum efnahagsmálum.

Ráðherra hvaða flokks réð gamla pólitíkusinn Davíð? Manninn sem að skapaði aðstæðurnar sem leiddu til þess ástands sem nú ríkir og olli sennilega því að Kaupþing rúllaði með fáránlegri frammistöðu í Kastljósi. (uppfært: Núna er semsagt skýringin á þessu að Árni M. Mathiesen talar ekki nógu skýra ensku).

Smá hint: Nafnið byrjar á F.

Ég nenni ekki að skrifa um ástandið, ætla þó að reyna að koma saman einhverri grein um pælingarnar, þar sem ég á að skrifa grein fyrir Vefritið um helgina.

En ég mæli bara með því að fólk lesi bloggið hans Árna Snævarr. Það er án efa besta bloggið í kreppunni.

Já, og þessi grein á BBC er líka fín.

Þettta stendur í frétt 24 stunda:

Innan Samfylkingarinnar eru þrjú atriði helst rædd sem hugsanlegar lausnir á efnahagskreppunni: a) að lýsa yfir vilja til að sækja um aðild að ESB b) sækja um neyðarlán til Alþjóðagjaldeyrissjóðsins og c) reka Davíð Oddsson. Báru samfylkingarmenn þá von í brjósti fram eftir degi í gær að forsætisráðherra myndi í stefnuræðu sinni boða einhverjar lausnir.

Má ég biðja um allavegana a) og c)? Og b) væri sennilega ekki óvitlaust heldur.

Gallinn er bara að þrátt fyrir alla galla Sjálfstæðisflokksins, þá væri ástandið varla betra með stjórnarandstöðuflokkunum við stjórnvölinn. Það er vandi Samfylkingarinnar.

Sækjum um ESB aðild strax!