« Dvortsovaya torg | Aðalsíða | Skrifaðu ræðu fyrir Bush »

Put your hands on the wheel...

júlí 11, 2004

Ef ég væri i ástarsorg (sem ég er sem betur fer ekki), þá myndi ég bara hlusta á Sea Change með Beck á rípít allan daginn, alla daga, allt árið. Ég elska þessa plötu.

Ég er þunnur, þreyttur og nenni ekki að gera neitt, nema að láta mig dreyma um ferðalög og hlusta á Beck og nýju plötuna með Wilco (sem er æði).

Fór útað skemmta mér í gær og komst að því að stelpan, sem var Ungfrú Ísland í fyrra, er miklu sætari í raunveruleikanum en á myndum. Finnst ykkur það ekki magnað? Ha?

Já, og fór á Pravda bar. Það hafði mér verið tjáð að væri flottasti barinn í Reykjavík og að þar inni væru “eintómar drottningar”. Ég veit að ég ætti ekki að þiggja ráð frá manni, sem kallar sætar stelpur “drottningar”, en allavegana þá voru þarna aðallega feitir kallar, sem heilla mig ekkert sérstaklega.

Æji!

Mig langar til útlanda í frí, núna. Nenni ekki að hanga hér. Er voðalega melódramatískur í dag. Vesen tengt öllum mínum málum. Fékk bréf, sem ruglaði mig í ríminu, komst að því að ég heillast af stelpum sem eru annaðhvort á föstu eða þá nýkomnar úr erfiðum samböndum, lenti í að þræta vini mína, og áttaði mig á því að ég er búinn að draga það núna í þrjá mánuði að kaupa helvítis innréttingu í eldhúsið mitt.

En mig langar semsagt til útlanda. Er að hallast að því að heimsækja vini um öll Bandaríkin, en samt er einhver partur af mér, sem langar bara að segja fokk it, pakka oní bakpoka og fara eitthvert austur á bóginn. Kannski til Úkraínu, Hvíta Rússlands eða eitthvað álíka. En mig langar bara rosalega að hitta alla háskólavinina og kónginn í Washington. Það er verst að þessir Lou Reed tónleikar eru ekki fyrr en 20. ágúst, þannig að ég get ekki farið út fyrr en í fyrsta lagi 21. ágúst. Það er alltof langt þangað til.

Put your hands on the wheel/Let the golden age begin

Einar Örn uppfærði kl. 17:50 | 331 Orð | Flokkur: Dagbók



Ummæli (6)


Maður hefur nú verið að heyra það í einhver 10 ár að Beck gæti verið Dylan okkar tíma. Ég hef verið aðdáandi mannsins þessi 10 ár, en það var ekki fyrr en Sea Change kom út fyrir næstum því tveimur árum síðan að ég fór virkilega að trúa því að hann gæti orðið ‘okkar Dylan’. Þvílíkt meistaraverk sem þessi plata er. Svo ég kvóti úr Rolling Stone-gagnrýninni sem þú linkaðir á:

Beck made this record with a full band, including guitarist Smokey Hormel, keyboard player Roger Manning and drummer Joey Waronker. Yet on every song, it sounds like Beck is the only one in the room, alone with his questions and stumped for answers.

Æðisleg plata og eitthvað sem ég er í stuði fyrir þessa dagana … enda ekki allt dans á rósum, eins og sagt er. I’ve been better … væri alveg til í að flýja land sjálfur og allt það … en ég verð víst að láta mér Sea Change nægja… :-)

Kristján Atli sendi inn - 12.07.04 08:28 - (Ummæli #1)

Ertu viss um að þú hafir skilið hann rétt varðandi “drottningarnar” :-)

Ágúst sendi inn - 12.07.04 09:02 - (Ummæli #2)

Ég er nokkuð viss um að hann var að meina “sætar stelpur” :-)

En Kristján, þetta er nokkuð rétt um Beck. Hann er vissulega snillingur og það er magnað hvernig hann getur kúplað sig á milli platna frá því að vera einhver diskóbrjálæðingur yfir í að verða allur rólegur á næstu plötu.

Sea Change er vissulega það besta frá honum. Ég get varla beðið eftir næstu plötu.

Einar Örn sendi inn - 12.07.04 10:36 - (Ummæli #3)

Eru Lou Reed tónleikarnir í DC????……… ef svo er þá er það möst!!!!

Genni sendi inn - 13.07.04 19:39 - (Ummæli #4)

Neibbs, Laugardalshöllin :-)

Einar Örn sendi inn - 13.07.04 20:10 - (Ummæli #5)

Djöfulsins drasl :-)

Genni sendi inn - 13.07.04 22:01 - (Ummæli #6)

Ummælum hefur verið lokað fyrir þessa færslu