Month: February 2004

Jæja, Liverpool tókst að eyðileggja enn einn sunnudaginn fyrir mér.

Laugardagskvöldinu eyddi ég heima hjá mér. Horfði á vídeó og reyndi að sannfæra sjálfan mig um að það væru einhverjir kostir við það að sitja einn heima og horfa á DVD á laugardagskvöldi. Það gekk hins vegar erfiðlega.

Ég komst líka að því að það að vera single fer ekki svo mikið í taugarnar á mér. Það sem fer fyrst og fremst í taugarnar á mér er það að eiga enga vini, sem eru single. Ég á fullt af frábærum vinum, en þeir eru annaðhvort giftir eða í langtíma samböndum.

Einhvern veginn þá finnst mér þeir verða ólíkari mér með hverju partíinu sem ég fer í. Ég er 26 ára, sem er ekki neitt, en með sumum af vinum mínum líður mér einsog ég sé litli óþekki krakkinn í hópi hinna fullorðnu. Á meðan að allir vilja fara heim að sofa, vill ég fara í bæinn. Kannski tekst mér að draga einn eða tvo vini með mér og þarf þá að þola illt augnaráð frá kærustum þeirra, sem vilja miklu frekar að strákarnir fari heim að sofa heldur en að þeir séu að djamma með mér. Ég fæ hálfpartinn samviskubit yfir því að reyna að draga einhverja vini með mér á djammið.

Ó, stundum langar mig helst að fara aftur út til Bandaríkjanna til alla single vina minna. En auðvitað er þetta ekki vinum mínum að kenna og það er kannski ekki sanngjarnt að ég sé að röfla yfir þessu. Ég væri bara til í að eiga einhverja single vini. Það væri indælt. 🙂

Á föstudag fór ég á Kaffibrennsluna og drakk nokkra bjóra. Akkúrat nógu marga bjóra til að verða ekki fullur, en nógu marga til að verða þunnur daginn eftir. Því var það ekki gaman að vera vakinn klukkan 10 í gærmorgun. Eyddi deginum á Serrano í ýmsum matarpælingum. Þar erum við að hugsa um nokkrar breytingar, sem eru smáar en mikilvægar.

Vegna djammskorts í gær vaknaði ég snemma í dag, fór í World Class og var í frábæru skapi þegar ég settist niður við sjónvarpið til að horfa á Liverpool.

Síðasta sunnudag hét Friðrik vinur minn því að hann myndi ekki koma aftur í heimsókn og horfa á Liverpool vegna þess hversu lélegan fótbolta Liverpool lék. Við erum báðir með lélegt minni og því var hann aftur mættur til mín í dag, þar sem við horfðum á annan hörmungarleikinn í röð.

Ég er farinn að efast um geðheilsu Houlliers. Hvernig honum dettur í hug að byrja leikinn með Emile Heskey á vinstri kanti og Diouf ekki einu sinni í hópnum er ofar mínum skilning.

Allavegana, leikurinn var hörmung, einsog maður er nú orðinn vanur. Ég rakst á þennan póst á aðalspjallborðinu á Liverpool heimasíðunni. Mér fannst þetta fyndið.

Æi, hættu núna Houllier. Plííííís!

Ó, sunnudagar. Alveg er yndislega dásamlegt að vakna óþunnur á sunnudögum. Þá líður mér einsog dagurinn eigi eftir að verða ótrúlega gagnlegur, en svo tekst mér alltaf að gera nákvæmlega ekkert gagnlegt. En þetta er búinn að vera æðislega næs dagur. Vinur minn kom í heimsókn og við spiluðum Top Spin tennis í marga klukkutíma án þess að takast að vinna einn einasta fokking leik. Djöfull og dauði! Ekki bætti það úr skák þegar annar vinur okkar bættist í hópinn og fór að gera grín að spilamennsku okkar.

Annars ákvað ég að ég yrði nú að gera eitthvað gagnlegt, þannig að ég tók fram straubretti og ætlaði að strauja buxur af mér. Ég get straujað skyrtur, en buxur eru alltof erfiðar. Mamma hafði sagt mér að sprauta vatni á buxurnar og það myndi hjálpa, sem það gerði (mamma er sko snillingur). Hins vegar þá fóru helv.*x?* krumpurnar aldrei úr buxunum, þannig að ég ákvað að gefast upp og fara með þær í hreinsun.

Annars fór ég á djamm á föstudaginn. Var í mat á Vegamótum og fór svo á Sólon. Fyrir föstudagskvöldið vissi ég ekki að þybbnar 14 ára gellur hefðu stofnað landssamtök, en árshátíð þeirra var einmitt haldin á Sólon á föstudag. Það er greinilegt að vegna veðurs ákváðu dyraverðir á Sólon að útrýma öllum aldurstakmörkunum. Við entumst á staðnum til kl. 3, sem er sennilega ágætt miðað við þessa mögnuðu frásögn.

Annars var kvöldið á Sólon fínt. Öllum að óvörum var Justin spilaður svona 5 sinnum og ég lenti í því að útskýra fyrir einum félaga að Justin væri snillingur, en ekki væminn aumingi einsog hann hélt fram.

Já, og Postal Service eru snilldar band!

Og Damien Rice er að koma til Íslands og ætlar að halda tónleika. O er einmitt mjög góð plata. Núna þarf ég sennilega að gefa einhverjum vini þann disk til að sannfæra viðkomandi um að fara á tónleikana með mér. Cannonball er eitt af mínum uppáhaldslögum þessa dagana.

Sá Wonderbra þáttinn af America’s next top model. Svei mér þá ef þessi Robin er ekki mest pirrandi gella ever. Og Adrianne er snillingur. Svo lengi sem hún sé Cubs aðdáandi, þá á hún að vinna.

Oooooog svo byrjar Queer Eye aftur á þriðjudag. Jibbí jibbí jibbí jei. Ég verð svooo glaður þá. Ó hvað ég elska þá þætti.

Ok, 24 er að byrja. Þeir þættir byrja vel. Fyrir utan það að Kim er ekki ennþá dauð. Var alltaf að vonast að það væri loka twistið í síðustu seríu. En nei, hún er enn í fullu fjöri þessi elska.

Já, og eitt enn: Þetta er hneyksli