Author: einarorn

Liverpool??

pon.jpgÞetta komment segir allt, sem ég vil segja um Liverpool í dag.

Just how much more disapointment and torture can we endure before the Liverpool board finally put Gerrard Houllier out of his misery? It is clear to anyone who knows anything about football that Gerrard Houllier has failed. The season has deteriorated into an embarrassing shambles which I feel will now end with the departure of our most important player, Michael Owen

Fyrir 10 mánuðum skrifaði ég þessa grein: “Houllier burt!“. Hún lýsir enn þann dag í dag vel því vonleysi, sem ég finn ennþá fyrir þegar ég horfi á mitt uppáhaldsfótboltalið spila.

Houllier er ekki maðurinn til að koma Liverpool aftur á toppinn. Ég er búinn að átta mig á því, langflestir stuðningsmenn Liverpool eru búnir að komast að því og í raun eru langflestir knattspyrnuunnendur búnir að átta sig á því.

Hvenær áttar stjón Liverpool sig á því?

Ég er ekki bara fúll þegar Liverpool tapar, ég þjáist nær alla daga. Ég verð þunglyndur þegar ég hugsa um liðið og það að horfa á liðið færir mér nær enga ánægju, einungis kvíða og reiði. Í dag var ég svo reiður að ég hugsaði alvarlega um að henda matnum mínum í sjónvarpið. Á endanum varð ég að fá útrás og ég hrópaði að sjónvarpinu mínu: “Ég þoli ekki að sjá þig lengur, þjálfaraasni!”

Ég sat einn heima hjá mér á laugardagseftirmiðdegi og öskraði á manninn í sjónvarpinu!! Ég held að Houllier, Heskey og þetta Liverpool lið séu farin að hafa áhrif á geðheilsu mína. Ég get bara ekki þolað þessi vonbrigði mikið lengur!

Ég er búinn að sjá nóg. Getur einhver bjargað liðinu mínu?

Muse tónleikar

Ok, fór semsagt á Muse á miðvikudaginn. Ég og Friðrik vinur minn fengum boðsmiða í stúku og fengum við sæti á fínum stað. Mínus voru helvíti góðir í upphituninni. Sándið var ekki alveg nógu gott en þeir bættu það upp með sviðsframkomu og kröftugum flutningi.

Muse voru ótrúlega magnaðir. Matthew Bellamy er náttúrulega ótrúlegur snillingur. Magnaður píanó- og gítarleikari og frábær söngvari. Ég uppgötvaði þetta band ekki nema fyrir nokkrum vikum en síðan þá hef ég hlustað á fátt annað en diskana með þeim og ég verð að segja að þeir eru alveg frábært band.

Það er svo sem ekki mikið að segja um þetta. Absolution er uppáhaldsdiskurinn minn í dag og það er frábært að geta farið með hljómsveit og séð þá taka uppáhaldsdiskinn sinn hverju sinni. Það er ekki oft sem það gerist, sérstaklega á Íslandi. Man bara eftir Blur eftir Parklife, Rage Against the Machine og svo Coldplay eftir A Rush of Blood to the head.

En allavegna, þið sem hlustið ekki á Muse eða fenguð ekki miða, misstuð af frábærum tónleikum!

Liverpool??

pon.jpgÞetta komment segir allt, sem ég vil segja um Liverpool í dag.

Just how much more disapointment and torture can we endure before the Liverpool board finally put Gerrard Houllier out of his misery? It is clear to anyone who knows anything about football that Gerrard Houllier has failed. The season has deteriorated into an embarrassing shambles which I feel will now end with the departure of our most important player, Michael Owen

Fyrir 10 mánuðum skrifaði ég þessa grein: “Houllier burt!“. Hún lýsir enn þann dag í dag vel því vonleysi, sem ég finn ennþá fyrir þegar ég horfi á mitt uppáhaldsfótboltalið spila.

Houllier er ekki maðurinn til að koma Liverpool aftur á toppinn. Ég er búinn að átta mig á því, langflestir stuðningsmenn Liverpool eru búnir að komast að því og í raun eru langflestir knattspyrnuunnendur búnir að átta sig á því.

Hvenær áttar stjón Liverpool sig á því?

Ég er ekki bara fúll þegar Liverpool tapar, ég þjáist nær alla daga. Ég verð þunglyndur þegar ég hugsa um liðið og það að horfa á liðið færir mér nær enga ánægju, einungis kvíða og reiði. Í dag var ég svo reiður að ég hugsaði alvarlega um að henda matnum mínum í sjónvarpið. Á endanum varð ég að fá útrás og ég hrópaði að sjónvarpinu mínu: “Ég þoli ekki að sjá þig lengur, þjálfaraasni!”

Ég sat einn heima hjá mér á laugardagseftirmiðdegi og öskraði á manninn í sjónvarpinu!! Ég held að Houllier, Heskey og þetta Liverpool lið séu farin að hafa áhrif á geðheilsu mína. Ég get bara ekki þolað þessi vonbrigði mikið lengur!

Ég er búinn að sjá nóg. Getur einhver bjargað liðinu mínu?

Kvót dagsins

Þetta er náttúrulega snilld: Þvagblaðra Haraldar (af Örvitanum)

Einu skiptin sem ég vil heyra af fræga og ríka fólkinu er þegar það hefur álpast til að taka upp myndbönd með kynlífi sínu og glutrað spólunni. Meira slíkt, minna slúður.

Ég var að fatta aftur hvað Odelay með Beck er hrikalega góð plata. Hlustaði á hana í World Class í hádeginu og var algerlega ofvirkur fyrir vikið. Diskobox er snilld.

Annars er lítið búið að komast í spilarann nema Muse og Mínus. Tvö snilldarbönd. Var ekkert smá sáttur þegar ég sá að Mínus var að hita upp fyrir Muse. Halldór Laxness er ein besta íslenska rokkplatan, sem ég held að ég hafi bara heyrt. Djöfull verður gaman á miðvikudaginn. Hæ hó jibbí jei!!

"Slappað af"

Í dag ákvað ég að fresta öllu íbúðarstússi til að bjarga geðheilsu minni. Þess í stað skellti ég mér á snjóbretti og seinni partinn barðist ég við skrímsli í Írak. Mikið var það gaman.

Ég er reyndar ennþá haldinn einhverjum skólakomplex, því ég get aldrei slappað almennilega af, án þess að líða einsog ég sé að skorast undan því að gera eitthvað nytsamlegra.

Það var nefnilega þannig í skóla að ef ég var eitthvað að slappa af um helgar, þá fékk ég alltaf samviskubit, því það voru allta einhver verkefni, sem maður átti eftir að gera. Þess vegna gat ég aldrei notið afslöppunarinnar almennilega.

Enn þann dag í dag get ég ekki losnað við þessa tilfinningu. Ég ákvað að gera ekki nokkurn skapaðan hlut í dag nema sitja fyrir framan sjónvarpið, en samt var ég alltaf að kíkja á tölvupóstinn minn og tékka hvort síminn minn væri ekki örugglega í lagi. Svo fékk ég líka geðveikt samviskubit yfir því að ég nennti ekki að fara í Byko að kaupa gólflista í íbúðina. Ég bara nennti því svooo ekki.

Þrátt fyrir þessi afslappsvandræði, þá var alveg fáránlega gott að geta eytt heilum sunnudegi í leti án þess að vera einu sinni þunnur. Ég ætti að gera þetta oftar.

Mitt lið

Ég veit að maður á ekki að hneykslast á Framsóknarmönnum enda hugsa þeir sennilega mjög mikið öðruvísi en við hin. Eeeeeen, þetta svar hjá Dagnýju Jónsdóttir við gagnrýni eðalkratans Ágústs Ólafs á málefni Háskólans er magnað (feitletrun er mín):

Í gær var afar sérstök grein í Morgunblaðinu um að ég hafi látið af sannfæringu minni gagnvart málefnum háskólanna. Ég ætla nú ekki að fara nánar út í efni greinarinnar, enda dæmdi hún sig sjálf. Það sem mér þótti skrítið var að stjórnarandstöðuþingmaðurinn sem hana ritaði virðist ekki gera sér grein fyrir að á þingi eru tvö lið og eins og staðan er núna er ég í stjórnarliðinu. Í þessu felst enginn hroki, bara staðreynd og maður fylgir sínu liði. Meirihlutinn hefur lagt fram tillögur til fjárlaga og fjáraukalaga og þar eru t.d. aukin útgjöld til menntamála.

Til hvers er þessi stelpa á þingi ef að hún lítur svo á að hún eigi bara að fylgja flokkslínunni? Æ, framsóknarpirr! (via Fréttir.com)