Ég var núna að kaupa

Ég var núna að kaupa mér miða á Buena Vista Social Club, sem verða með tónleika í Chicago Theatre í Október. Það eru snillingar. Ég var reyndar pínulítið svekktur að missa af tónleikum með Molotov og Café Tacuba, sem verða í ágúst.

Blog

Æ, mér leiðist að vera að vitna í aðra bloggera, en Ágúst var að lýsa vanþóknun sinni á hægri-sinnuðum vinstri mönnum. Ætli ég falli ekki í það form. Ásamt Geir Freyss, kannski. Ég veit ekki hvernig á að svara þessu. Ég segi bara að ég þoli ekki menn, sem segjast vera frjálshyggjumenn, en styðja svo íhaldsflokk.

Hvort er betra að vera frjálshyggjumaður, sem styður íhaldsflokk, eða frjálshyggjumaður, sem styður jafnaðarmannaflokk???

Pollstar

Ég var einhvern daginn að skoða Pollstar til að sjá hvaða tónleikum ég væri að missa af í Chicago meðan ég er hérna heima. Þau nöfn, sem ég man eftir eru: Korn, Rage Against the Machine, Korn, Beastie Boys, Roger Waters, Cypress Hill, Limp Bizkit, Eminem, Ice Cube, Dr. Dre, Wu-Tang Clan. Þetta er ekki gott mál

Bloggarar

Bloggið hjá Geir ber af. Enn ein snilldin birtist á síðunni í dag. Ég er sammála nær öllu, sem hann segir. Það eina, sem ég er ósammála er að ég vil einkavæða RÚV. Það eru reyndar engar hugmyndafræðilegar ástæður að baki.

Ég bý í Bandaríkjunum á veturna og er vanur því að hafa almennilega dagskrá. Þegar ég kom heim hefur mér bara blöskrað svo hvað dagskráin á RÚV er með eindæmum leiðinleg. Ef dagskráin væri almennileg þá væri ég sennilega sá fyrsti til að mótmæla öllu tali um einkavæðingu. Ég er bara ekki meiri hugsjónarmaður í þessu málefni.

Júdas

Þegar ég var skiptinemi í Venezuela fyrir einvherjum 5 árum horfði ég alltaf á spænska boltann í sjónvarpinu. Uppáhaldsliðið mitt var (og er enn) Barcelona. Ég sá þá í fyrsta skipti Luis Figo spila og fannst mér hann alveg einstakur leikmaður. Síðan þá hefur hann verið uppáhaldsleikmaðurinn minn (reyndar fyrir utan þá, sem spila fyrir Liverpool).

Alveg þangað til í dag. Hvernig getur maðurinn farið til Real Madrid? Þetta er jafnslæmt og ef Robbie Fowler færi frá Liverpool til Man. United. Allavegana þá er Figo ekki lengur í miklu uppáhaldi hjá mér. Stuðningsmannaklúbbur Figo í Barcelona kom saman í gær og brenndi treyjurnar sínar merktum honum. Það segir meira en mörg orð.

Allavegana…

Allavegana þá hef ég ekki mikið að segja. Það eru ábyggilega flestir búnir að sjá þetta, en endileg hjálpið greyið stráknum. Ef hann fær ein milljón “hits” á síðuna sína, þá ætlal einhver stelpa að sofa hjá honum. Þetta er vissulega gott málefni

(Ó)heppni

Það hefur löngum fylgt mér að lið, sem ég held með, eru alveg afskaplega óheppin. Góð dæmi þess eru Stjarnan í handbolta og Liverpool í fótbolta. Þegar NBA deildin var sem vinsælust fyrir nokkrum árum hélt ég með Boston Celtics, sem aldrei unnu neitt, en hataði Chicago Bulls. Á hverju ári hélt ég með nýju og nýju liði í úrslitunum, Portland, Utah, Phoenix, en alltaf unnu Bulls og ég svekkti mig alveg ofboðslega. Ég flutti svo til Chicago í fyrra og viti menn, ég byrjaði að halda með Bulls og er það nú svo komið að mér er bara mjög annt um þetta lið. En núna geta þeir auðvitað ekki neitt. Ég veit ekki af hverju ég er að fylgjast með íþróttum, því ég verð alltaf bara fyrir stöðugum vonbrigðum.

Ég var núna að lesa á vefsíðu Chicago Tribune, að Tracy McGrady ætli að fara til Orlando og verði þar ásamt Grant Hill. Ég skil þessa menn ekki, því Orlando er ömurlega leiðinleg borg. “Gerviborg”, einsog Phil Jackson kallaði hana, þar sem það eina, sem fólk gerir er að hanga í verlsunarmiðstöðvum. Af hverju í ósköpunum komu þessir menn ekki til Chicago?? Nú vona ég bara að Eddie Jones komi frá Charlotte. Þá ætti Chicago að geta byggt upp ágætislið.

Havana

Ég var núna að horfa á Póstkort frá Havana í sjónvarpinu. Þetta var alveg frábær þáttur. Ég hef horft á þætti með sama stjórnanda og eru þeir allir mjög góðir. Það var gaman að sjá myndir frá þessari yndislegu borg. Þarna býr alveg einstakt fólk. Ég var á Kúbu fyrir ári og birtist ferðasagan mín á leif.com. Það er nú búið að taka hana niður. Ég held að hún eigi þó vel við, sérstaklega eftir umræðuna á milli mín og Björgvins. Ég læt hana því fylgja með.

Þar sem strákarnir eru núna farnir til Kúbu og ég einn eftir hérna hjá fjölskyldunni minni í Caracas, þá ákvað ég að skrifa aðeins um ævintýri mín á Kúbu.

Ég fór með Matt, vini mínum frá Bandaríkjunum til Kúbu fyrir tveim vikum og var það sannarlega gríðarleg lífsreynsla. Ég flaug frá Bogota, meðan strákarnir voru ennþá í Cartagena en á meðan ég var á Kúbu voru hinir krakkarnir að skoða Ciudad Perdida.

Kúba er vægast sagt mjög merkilegt land. Í fyrsta lagi er því stjórnað af sturluðum gömlum kalli, sem er kominn úr öllum tengslum við raunveruleikann. Fidel Castro er búinn að vera alltof lengi við stjórnvölinn, í 40 ár og það eina góða, sem hann gæti gert fyrir þjóð sína væri að segja af sér og halda lýðræðislegar kosningar. Vissulega var byltingin fyrir 40 árum góður hlutur, því þar var einræðisherra steypt af stalli en Castro er bara orðinn alveg jafn slæmur og Bautista var fyrir 40 árum.

Á Kúbu er kerfi, sem er eins langt frá sósíalisma og hægt er að komast. Stéttaskiptingin er gríðarleg. Aðallega er skiptingin á milli þeirra, sem vinna við ferðamannaiðnaðinn og fá því borgað í dollurum og þeirra, sem vinna öll önnur störf og fá borgað í pesoum. Sem dæmi um mismuninn, þá fær læknir í mánaðarlaun um 400 pesoa (20 dollara) og einn vinur minn fékk borgað um 100 pesoa (5 dollara) á mánuði. Hins vegar þá vinnur maðurinn, sem ber töskurnar á hótelinu okkar, sér inn um 30 dollara á dag í þjórfé. Það sér sérhver maður að þetta er alveg fáránlegt kerfi. Því er það draumur allra að fá starf á hótelum. Þeir, sem fá þau ekki, reyna að starfa sem ólöglegir leigubílstjórar, eða selja stolna (eða falsaða) vindla á götunni til túrista. Þannig geta menn unnið sér inn dollara og þar með keypt sér eitþvað annað en hrísgrjón og brauð.

Öllu sorglegra er það sem stelpurnar gera en meirihluti þeirra stunda vændi. Öll diskótek á Kúbu er því uppfull af gömlum köllum frá Evrópu og ungum kúbverskum stelpum, sem gera allt fyrir nokkra dollara. Þetta er gríðarlega sorglegt að horfa uppá. Á diskótekum er nær ómögulegt að finna stelpur, sem eru ekki hórur. Af þeirri einföldu ástæðu, að þær, sem eru ekki hórur, hafa ekki efni á að komast inn.

Castro er þó duglegur við að fela þessi vandamál eyjabúa. Túristunum er öllum komið fyrir á hótel og þeim aðeins sýnt góðu hliðarnar. Þar sem við og Matt tölum spænsku, gafst okkur tækifæri á að kynnast venjulegum kúbverjum. Það var svo sannarlega hápunktur ferðarinnar. Þetta fólk, sem lifir í þvílíkri fátækt er ótrúlega lífsglatt og þau gleðjast yfir ótrúlega litlum hlutum. Til dæmis þá vilja allir láta taka myndir af sér einfaldlega vegna þess að það á enginn myndavélar nema ferðamenn. Við Matt heimsóttum 3 kúbversk heimili og voru þau öll gríðarlega fátækleg.

Við fórum nokkrum sinnum út að skemmta okkur með kúbverjum og var það meiriháttar skemmtilegt. Þeir drekka svakalega mikið af óblönduðu rommi og kunna svo sannarlega að skemmta sér. Skemmtilegustu stundir ferðarinnar voru þegar við sátum drekkandi inná bar, talandi um kommúnisma, Castro og Ché við kúbverja og syngjandi Guantanamera. Það voru alveg ógleymanlegar stundir.

Habana er mjög gamaldags og allar byggingarnar eru nánast ósnertar frá því eftir byltingu og því margar í mjög slæmu ástandi. Það gefur þó borginni gríðarlega skemmtilegt og einsakt yfirbragð. Hún er alveg ótrúlega ólík öllu því, sem maður hefur séð hingað til.

Við eyddum mestum tíma okkar í Habana, fórum reyndar tvisvar á ströndina. Mestum tímanum eyddum við röltandi um götur Habana, talandi við innfædda og skoðandi torg og söfn, sem eru mjög skemmtileg. Mörg söfnin eru hönnuð af yfirvöldum og eru því alveg gríðarlega pólítísk og mikið er gert úr stórfengleika byltingarinnar.

Í stað þess að takast á við vandamál þjóðarinnar þá leggur Castro mesta áherslu á að kúga Kúbverja. Hann er búinn að bæta mjög í lögreglunni, svo að örugglega enginn þori að segja neitt eða mótmæla aðgerum hans.

Kúbverjar eru svo frábært fólk að þeir eiga eitthvað betra skilið en Fidel Castro.