Hmmm… föstudagskvöld og ég er ekki enn búinn að gera neitt af viti og stefni svo sem ekki á það.

Þetta var bilaður dagur. Ég eeelska svona daga. Einhvern veginn færist ég allur í aukana þegar stressið magnast. Kom heim fullur af adrenalínu, en það rann út á svona 10 mínútum og ég lagðist einsog haugur uppí sófa og hlustaði á Ingva Hrafn gagnrýna Sjálfstæðisflokkinn (ég held að hann hafi fengið malaríu á Florida).

Ég skil ekki hvert orkan fór því á leiðinni heim kom “I don’t like Mondays” með Boomtown Rats á Radíó Reykjavík og ég öskraði nánast með. Ég hef ekki heyrt þetta lag lengi og það er ekkert sérstaklega í uppáhaldi hjá mér en þetta var bara rétt lag á réttum tíma. Vona að enginn hafi séð mig á Hringbrautinni.

Allavegana, ég er að reyna að gleyma þessu Houllier viðtali og er að bíða eftir því að Cubs-Cardinals leikurinn byrji eftir 90 mínútur. Ég gladdist mjög þegar ég kíkti á ESPN og sá að Bill Simmons, besti sportpistlahöfundur í heimi, hafði skrifað nýjan pistil. Snilldar kvót:

(And don’t kill me for watching “The Bachelor” … you’ll understand when you’re married. If you can watch a TV show with your wife, it might as well be a show revolving around the theme “hot chicks acting crazy.” And to be honest, I like the poignant guitar music at the end after some of the girls have been dumped, when they cry into the camera and say, “I don’t know what happened; I thought we really made a connection.”

(You know, the more I’m thinking about it, TNT should play that song every time somebody gets eliminated in the NBA playoffs, when everyone’s shaking hands and stuff. That smarmy Bachelor host could even come out after the buzzer and tell the losing team, “Gentleman, I’m gonna have to ask you to say your goodbyes.” Then we would see Michael Redd hugging Rip and Sheed. I’m telling you, it would be emotional.)

Eftir að ég horfði á 60 Minutes í gær, þá er No More Drama með Mary J Blige búið að vera á repeat hjá mér. Mikið afskaplega er þetta gott lag.

Já, og finnst einhverjum þetta sexí sjónarhorn? Ha?