Þetta er tekið af Pressunni, þar sem þeir lýsa mögulegum borgarfulltrúa:
Málefnin í fyrirrúmi!
Annars vaknaði ég klukkan 5 í morgun til að læra hagfræði. Hefði ég sleppt þessari tölvupásu hefði ég alveg eins getað vaknað klukkan korter yfir fimm.
Þetta er tekið af Pressunni, þar sem þeir lýsa mögulegum borgarfulltrúa:
Málefnin í fyrirrúmi!
Annars vaknaði ég klukkan 5 í morgun til að læra hagfræði. Hefði ég sleppt þessari tölvupásu hefði ég alveg eins getað vaknað klukkan korter yfir fimm.
Eftir að hafa lesið Múrinn undanfarna daga hef ég komist að þeirri niðurstöðu að Bandaríkin eru uppspretta alls ills í heiminum. Reagan hafði rangt fyrir sér. Bandaríkin eru í raun “The Evil Empire”.
Gærkvöldið var fínt.
Ég og Hildur fórum ásamt Dan og Elizabeth vinum okkar út að borða á stað sem heitir Kabul House. Einsog nafnið gefur til kynna var þetta afganskur matur, en ekki hef ég séð marga veitingastaði með mat frá því merka landi. Þrátt fyrir að þjónustan hafi verið seinleg var maturinn athyglisverður. Reyndar mjög líkur þeim mat, sem við höfum borðað á veitingastöðum frá Mið-Austurlöndum.
Eftir mat fórum við svo í bíó og sáum Beautiful Mind. Ég ætla að skrifa aðeins meira um hana seinna, því mig langar að besservissa svolítið um hagfræðihlutann í þeirri mynd. Já, vel á minnst, við sáum Black Hawk Down um síðustu helgi, en sú mynd fjallar um misheppnaða árás bandaríkjahers þegar þeir blönduðu sér í borgarastríðið í Sómalíu. Allavegana sú mynd er frábær. Mjög blóðug en frábær.
Í kvöld erum við svo að fara í afmælispartí hér nálægt. Á morgun er það svo Super Bowl. Það skemmtilega við þennan Super Bowl er að mínir tveir bestu vinir eru frá Boston og verða þeir því ansi heitir á morgun, því New England eru að spila. Allavegana verður nóg af Budweiser og snakki og pizzum og öllu slíku tilheyrandi. Gaman gaman!!!
Ég var aðeins að hugsa, þegar ég var að horfa á David Letterman í gærkvöldi. Þannig er að á hverju mánudagskvöldi kemur sá, sem var kosinn af “eyjunni” í síðasta Surviver þætti, í viðtal hjá Letterman. Nú er Letterman sýndur á Sýn og Survivor II á Skjá einum heima. Það væri gaman að vita hver væri á undan að sýna þættina.
Annars var þessi helgi fín, ég vaknaði klukkan 9 á sunnudagsmorgun til að horfa á Liverpool-Birningham. Það var náttúrulega mjög gaman að horfa á mína menn loksins vinna bikar. Ég var í þriðja bekk í Verzló þegar þeir unnu síðast bikar, og ég held að ég hafi verið í 6. bekk í Garðaskóla þegar Liverpool urðu seinast Englandsmeistarar. Það er allt of löng bið.
Ég lenti í svakalegum leik í fótboltadeildinni, sem við strákarnir úr Northwestern fótboltaklúbbnum, spilum í. Við vorum að keppa á móti einhverjum aulum og unnum 9-2. Þeir voru ekkert alltof sáttir við það. Til að byrja með í fyrri hálfleiknum hrækti einn leikmaðurinn þeirra aftan á hausinn á mér, eftir að ég hafði sagt honum að hætta að rífa í bolinn minn. Ég hrinti honum í gólfið en hann stóð strax aftur upp og ætlaði að byrja á einverju veseni, en aðrir strákar úr mínu liði skildu okkur í sundur.
Svo í seinni hálfleik var ég kominn inn fyrir vörnina þeirra og næ að skora, en í leiðinni kemur markmaðurinn þeirra og tæklar mig svo svakalega að ég flaug einhver fet og lenti svo illa á höndinni. Í gærmorgun komst ég svo að því að bein í höndinni var brákað, svo ég verð með höndina í fatla næstu daga.
Ég er núna búinn að skrá mig í nýja tíma. Það eru tveir hagfræðitímar, corporate finance og international trade, einn stærðfræðitími, differential equations og svo þýsku tími, Themes in Faust. Þýskutímann er ég að taka vegna þess að mig vantar að uppfylla ákveðna grunn tíma og uppfyllir þýskutíminn “religion and values” hlutann. Gaman að því. Ég veit ekki hvað maður á að segja um þessa tíma, en mér líst þó bara ágætlega á þetta.
Ég er nú ekki vanur því að kvarta yfir tímum, sem ég er í. Það verður hins vegar að viðurkennast að vinnumarkaðs hagfræðitíminn, sem ég er í er svo leiðinlegur að það er nánast fáránlegt.
Ég verð að segja eins og er að mér finnst Half.com vera einhver allra besta síðan á netinu. Ég er nokkuð lengi búinn að vera að leita að eintaki af uppáhaldsbókinni minni, sem er Quiet Flows the Don, eftir Mikhail Sholokov. Hún er nær alls staðar “out of print”. Mér tókst loksins að finna eitt eintak á half.com. Eintakið er notað, en það sést varla á bókinni. Og ofan á allt, þá kostaði hún bara 10 dollara, þrátt fyrir að hún væri “hard cover”. Hreinasta snilld.
Hildur og ég fórum um helgina á Field Museum, sem er nokkuð merkilegt safn hérna í Chicago. Þar er m.a. risaðlan Sue, sem er stærsta T-Rex risaeðlan, sem hefur varðveist í heiminum. Þetta var mjög fróðleg ferð. Þegar við vorum búin að skoða nær allt safnið sáum við svo leðurblöku, sem var alveg einsog leðurblakan, sem er búin að vera fram í anddyri síðustu vikur.
Ég hélt reyndar að ég hefði drepið leðurblökuna, þegar ég kom hress heim úr einu partýi og ákvað aðeins að pota í hana. En nei, nei, hún er komin aftur.
Ég frétti líka að aðal húsvörðurinn hjá Microsoft hafi nýlega hætt, án allra útskýringa. Fróðir menn telja að þetta sé vegna þess að hann hafi verið ósáttur við Windows XP.